Op zondag 9/06/2019 vond de derde editie van bunkerdag plaats. Het event geeft jaarlijks een unieke inkijk in doorgaans voor het publiek ontoegankelijke bunkercomplexen aan de Belgische kust. Dit jaar slaagde de Provincie West Vlaanderen, in samenwerking met een aantal West-Vlaamse gemeenten, er in om 17 uitzonderlijke bunkercomplexen gratis open te stellen voor het grote publiek. Deze complexen vormen allemaal een onderdeel van de Atlantikwall die onder het goedkeurend oog van de Duitse generaal Rommel geoptimaliseerd en gefinaliseerd werden om een geallieerde invasie te voorkomen nadat de slag om Engeland mislukte en de geallieerden in 1942 reeds een aanval hadden uitgevoerd op Dieppe. De Atlantikwall zelf is meer dan 5000 kilometer lang en strekt zich uit van Noorwegen tot aan Spanje. De bouw van deze verdedigingslinie werd uitgevoerd door de Kriegsmarine.

Als men spreekt over de Atlantikwall in België denkt men onmiddellijk aan de best bewaarde site van de Belgische kust namelijk Raversijde. Als je echter weet dat er gemiddeld zes bunkers moesten opgetrokken worden per kilometer begrijp je al snel dat er zich nog heel wat andere interessante complexen bevinden aan diezelfde kust.

In Blankenberge was het voor het eerst mogelijk om de geschutsbunker op de westelijke oever (gelegen achter bistro Zee Zee) te bezoeken. Deze bunker (type regelbau 680) vormde een onderdeel van het steunpunt Blankenberghe Mole die verantwoordelijk was voor de verdediging van de Blankenbergse havengeul.  Ook in Blankenberge kwam generaal Rommel in hoogst eigen persoon de bouwwerken inspecteren.

De geschutsbunker was tijdens de tweede wereldoorlog uitgerust met een antitankkanon die vrij in en uit de bunker kon gereden worden. De geschutsbunker werd vergezeld van een personeelsbunker die op heden bijna volledig verzand is. Voor bunkerdag werd de weg er naartoe vrijgemaakt zodat het publiek de bovenkant kon bekijken. De twee bunkers werden ten tijde van de tweede wereldoorlog omgeven door loopgraven en mitrailleurnesten in de duinen.

Verder stond er verder landinwaarts eveneens op de westelijke kant van de oever een Tobruk bunker. Deze bunker is echter volledig afgesleten en is bijgevolg niet langer toegankelijk. Een Tobruk werd steevast bemand door twee personen en deed meestal dienst als observatiepost of mitrailleurnest.

De bunkers van het steunpunt Blankenberghe Mole waren natuurlijk niet de enige bunkers  die werden opgetrokken in de duinen in en rond Blankenberge. Zowel tussen Blankenberge en Zeebrugge als Blankenberge en Wenduine werden meerdere bunkers opgetrokken. Deze complexen zijn op heden niet langer zichtbaar en bevinden zich allen onder de duinen. Na de oorlog werden de achtergelaten en leegstaande bunkers geruime tijd bewoond door arme burgers van Blankenberge.

Naast de geschutsbunker van steunpunt Blankenberghe Mole kon tevens het bunkercomplex verbonden aan het vliegveld van Uitkerke daterend uit de eerste wereldoorlog bezocht worden.

In 2018 kon reeds Bunker Zuid bezocht worden maar dit jaar werd ook de commandobunker opengesteld.

Tijdens de eerste wereldoorlog vormden beide bunkers een onderdeel van een Duits militair vliegveld. Het vliegveld werd aangelegd in het voorjaar van 1917 en huisvestte  twee luchtmachteenheden met name Küstenflieger Abteilung III en de Küstenflieger Abteilung IV. De eenheden verlieten het vliegveld van Uitkerke op 6 oktober 1918.

Tijdens de eerste wereldoorlog landde de toen nog onbekende Duitse piloot Hermann Wilhelm Göring op het vliegveld van Uitkerke. Het betrof louter een tussenstop want zijn verblijf was slechts van korte duur. Tijdens de eerste wereldoorlog schoot hij 22 vijandelijke vliegtuigen neer.

Beide sites in Blankenberge net als de andere 15 bunkercomplexen lokten heel wat kijklustigen.

De organisatoren blikken dan ook tevreden terug op deze derde editie. Hopelijk kan de interesse van het grote publiek bijdragen aan de verdere bescherming van deze unieke vorm van erfgoed.

Wat betreft Blankenberge zou het mooi zijn dat enerzijds de reeds te bezichtigen bunkers verder beschermd worden en anderzijds verzandde bunkers zoals de personeelsbunker van steunpunt Blankenberghe Mole terug vrijgemaakt worden zodat ze opnieuw te bezoeken zijn.