Op deze zonovergoten, koude zesde februari stond mijn wereld plotseling even stil toen ik het nieuws vernam. ‘Sam is niet meer’ riep mijn echtgenote terwijl ik hout aan het zagen was in de tuin.
Afgelopen weekend had ik nog vernomen dat hij was opgenomen in het ziekenhuis omwille van een longontsteking. Niets deed mij op dat moment vermoeden dat hij hieraan zou overlijden en wij bijgevolg nooit meer een woord zouden wisselen.

Gaston ‘Sam’ Sampson was als rasechte Blankenbergenaar van vele markten thuis. Hij was de man van de vele mooie verhalen die hij stuk voor stuk prachtig kon vertellen. Hij was een voorbeeld voor ons allen op gebied van levenslust en optimisme, al zal iedere Blankenbergenaar  ‘Sam’ wel op zijn of haar manier herinneren.

Sam was 37 jaar redder waarvan 17 jaar hoofdredder. Hij was daarnaast ooit prins Carnaval en de ontwerper van wellicht de mooiste carnavalwagen die ooit in Blankenberge gebouwd werd. De laatste jaren ontwierp Sam kersttaferelen waarmee hij kleur bracht in Blankenberge en de burgers met elkaar verbond.

Zelf zal ik Sam herinneren als gepassioneerd strandjutter en metaaldetectorist. Tijdens het zomerseizoen was hij vaak voor dag en dauw te vinden op het strand met zijn metaaldetector in de hand op zoek naar zaken die de toeristen hadden verloren.

Sam leerde de kunst van het strandjutten van zijn schoonvader. Op dat ogenblik was er nog geen sprake van metaaldetectie. Desalniettemin slaagden zijn schoonvader en hijzelf erin om in die tijd reeds sieraden met het blote oog te vinden. Ze hadden daarvoor uiteraard hun trucjes. Zo gaf hij meermaals aan dat je als strandjutter het meest kan vinden als het strand zichzelf reinigt. Dat is wanneer de wind het bovenste zand doet wegwaaien. Daarnaast zochten ze steeds tegen de zon in om op die manier de blinkende voorwerpen beter te kunnen spotten. Vanaf het moment dat metaaldetectoren beschikbaar werden, kocht Sam er één en ging hij er actief mee aan de slag. Tijdens de 30 jaar dat hij het strand afspeurde vond Sam meer dan 20 000 voorwerpen. De ene vondst was uiteraard al waardevoller dan de andere maar feit is dat Sam meermaals personen gelukkig maakte door bijvoorbeeld hun autosleutels of trouwring terug te vinden.

In een interview met de Krant van Blankenberge in 2014 ging hij dieper in op twee van zijn meest bijzondere vondsten. De eerste was een grote hoorn in been, volledig versierd met zilveren krullen en houders. Na archeologisch onderzoek bleek dat het om een hoorn ging uit de tijd van de Vikingen. Jammer genoeg vermolmde het been vrij vlug nadat het werd bovengehaald van onder het zand. Enkel het zilverwerk kon bewaard blijven.

Zijn tweede spectaculaire vondst was een grote lamp die hij vond ter hoogte van de pier. Omdat de lamp een vreemde vorm had, liet hij ook deze onderzoeken. Hieruit bleek dat waar het huidig casino staat vroeger het Fort van Napoleon stond alwaar de Blankenbergse vissersboten aanmeerden. Om te weten waar de vissers ’s nachts moesten aanmeren stonden hun vrouwen met lampen te zwaaien. Sam vond dus zo’n lamp en schonk hem aan toenmalig burgemeerster Willem Content.

De zoeksessies op het strand zullen in ieder geval nooit meer hetzelfde zijn zonder deze pionier op het strand. Op vandaag kan ik mij nog niet voorstellen dat ik tijdens mijn zoektochten Sam niet meer zal tegenkomen. Ondanks dat ik onze gesprekken ongetwijfeld zal missen, zal hij in mijn gedachten steeds aanwezig zijn tijdens mijn zoeksessies op het strand van Blankenberge. Zijn tips waren steeds een meerwaarde en zijn kennis van het strand van onschatbare waarde.  Onze frustraties waren steevast dezelfde en achteraf bekeken best grappig. De bankkaart en de strandverhoging met minder vondsten tot gevolg waren thema’s waar we lang konden over keuvelen.

Ach, ik kan nog duizend dingen schrijven maar woorden schieten me plots tekort.
Het ga je goed Sam, waar je ook bent.

Waar het lied der branding ruist bij dag en nacht
Waar ’t vertrouwde huisje altijd op me wacht
Waar de meeuwen schreeuwen, boven ’t golfgebruis
Daar ben ik geboren, daar voel ik me thuis
Waar de klokken luiden ‘visser vaar naar huis’
Daar ben ik geboren, daar voel ik me thuis