Dagelijks pronken metaaldetectoristen met Romeinse of Middeleeuwse munten in diverse groepen op sociale media. Voor metaaldetectoristen die hoofdzakelijk zoeken op het strand mooi om zien maar relatief onmogelijk om boven te halen op een strand aan de Belgische kust. De schoonheid van een vondst is zoals de Britten het zo mooi kunnen zeggen in the eye of the beholder maar grofweg gesteld haalt een strandzoeker in hoofdzaak recent verloren voorwerpen uit de ondergrond terwijl een akkerzoeker letterlijk en figuurlijk voorwerpen uit een ver verleden terug aan de oppervlakte brengt. Juwelen, zoals bijvoorbeeld gouden ringen, zijn dan ook de voorwerpen waar een strandzoeker graag mee uitpakt naast de stapels opgegraven euromunten. Oudere munten detecteren en opgraven op het strand mag dan wel stilaan, met de jaarlijkse zandopstuitingen in gedachten, steeds zeldzamer worden, een geoefend strandzoeker met de nodige kennis van zijn lokale strand en de getijden kan in combinatie met de nodige portie geluk tot zijn of haar verbazing alsnog een oudere munt vinden. Stormweer is vaak de voorbode of het sein voor de strandzoeker om aan de slag te gaan. De wind en de zee zorgen tijdens stormweer er namelijk voor dat de kust erodeert. Het meest bekende en zichtbare fenomeen van de laatste jaren zijn ongetwijfeld de kliffen die zich jaarlijks vormen aan de Belgische kust alsook de zogenaamde ‘kellen’ die ontstaan door stromingen in een woelige zee zijn een direct gevolg. Beide fenomenen zijn het duidelijkst zichtbaar op het strand maar zijn daarom niet noodzakelijk de plaatsen waar je de mooiste vondsten zal kunnen vinden. Zo vond ik in 2017 een 152 jaar oude zilveren munt op een plaats op het Blankenbergse strand waar naar mijn aanvoelen maar weinig metaaldectoristen zouden detecteren.
In de week van 16 december 2019 ging ik na een stormachtig weekend dagelijks zoeken op het strand. De eerste drie dagen ging ik effectief aan de slag op het strand van Blankenberge waar ik er in slaagde om heel wat vondsten boven te halen maar oudere munten jammer genoeg uitbleven. Na drie dagen verlegde ik mijn terrein naar het strand van Wenduine. Het strand waar ik ooit startte met deze gezonde, duurzame en groene hobby en de knepen van het vak leerde van een oudere, ondertussen jammer genoeg overleden, metaaldetectorist. Het strand van Wenduine is in tegenstelling tot wat velen zouden denken een stuk groter en breder dan het strand van Blankenberge. De juiste plaats vinden op dat strand is bijgevolg net dat tikkeltje moeilijker. Ondanks dit gegeven zat ik op 19 december 2019 onmiddellijk op de juiste plaats. De oudere Belgische munten die vrijwel onmiddellijk aan het oppervlak verschenen waren een duidelijke indicatie en gaven het te volgen spoor aan. Desondanks dit gegeven kon ik toen nog niet vermoeden dat deze zoeksessie de oudste gevonden munt van 2019 voor mij zou opleveren. Tijdens de zoeksessie en het opgraven van de munt drong het bij mij nog niet door dat het een echt oude munt betrof. Het was pas toen ik hem thuis oppoetste dat ik tot mijn verbazing moest vaststellen dat het de oudste munt betrof die ik tot op heden gevonden heb. De munt, 10 Belgische centimes, geslagen te Brussel in 1862 met opschrift L’union fait la force’en bijgevolg 157 jaar oud, werd in 1906 uit de omloop genomen. Doordat hij uit koper en nikkel vervaardigd werd, was de erosie door het zand eerder beperkt.
Op heden is het als strandzoeker andermaal mijn beurt om te pronken met een oudere munt. Hij is dan wel niet terug te brengen tot de Middeleeuwse of Romeinse periode maar heeft geschiedkundig gezien wel zijn rol gespeeld in ons land na het ontstaan van België in 1830.